آنه مریت می‌گوید: یادگیری زبان خارجی اصلا ساده نیست؛ و اگر در این پنج تله گیر بیافتید سخت تر خواهد بود.
این یک افسانه است که افراد نابغه در یادگیری زبان بهتر عمل می‌کنند.
مطمئنا وقتی روش‌های متفاوت آکادمیک برای یادگیری زبان به کار می‌رود این موضوع نمی‌تواند چندان مهم باشد. با این‌وجود، اغلب مهارت‌های یادگیری زبان در واقع نوعی عادت هستند که به وسیله اصول و خودآگاهی فرد ایجاد می‌شوند.
مدرسه زبانی وجود دارد که معتقد است روند یادگیری زبان با یک دوره خاموش شروع می‌شود. درست مانند کودکان که با شنیدن و تکرار کردن سعی به یادگیری زبان دارند، زبان آموزان باید روش گوش دادن را به منظور آموزش زبان، تمرین کنند. این روش می‌تواند یادگیری لغات و ساختار‌ها را تقویت کند و به زبان آموزان کمک کند تا الگوهای زبانی را درک کنند.
مهارت شنیداری یک مهارت ارتباطی است که در زندگی روزانه از آن استفاده می کنیم، البته تمرین این روش سخت است مگر اینکه در یک کشور خارجی زندگی کنید یا در کلاس های مکالمه به زبان انگلیسی شرکت کنید. راه حل چیست؟ یافتن موسیقی٬ پادکست‌ها، شوهای تلویزیونی و فیلم‌ها به زبان اصلی و گوش دادن، گوش دادن، گوش دادن تا حد ممکن.
کنجکاو نبودن
در روند یادگیری زبان روش می‌تواند یک عامل اصلی در نحوه پیشرفت زبان آموز باشد. زبان‌شناسان در دهه ۱۹۷۰ در کبک کانادا، وقتی تنش بین انگلیسی زبانان و فرانسه زبانان خیلی زیاد بود، روی موضوع روش در یادگیری زبان تحقیق کردند. این تحقیق نشان داد که انگلیسی زبانان تعصباتی علیه فرانسوی های کانادایی داشتند و حتی بعد از مطالعه فرانسه برای سالها به عنوان یک واحد درسی در مدارس، اغلب در یادگیری زبان فرانسه ضعیف عمل می‌کردند. از طرفی، زبان‌آموزی که علاقه مند فرهنگ زبان مقصد است، در روند یادگیری زبان بهترعمل می‌کند. زبان‌آموزانی که نسبت به فرهنگ زبان خارجی کنجکاو هستند زبان را بهتردرک کرده وآمادگی بیشتری برای برقراری ارتباط با افراد بومی دارند.
افکار سخت گیرانه
زبان‌شناسان دریافتند که دانشجویانی که صبر کمتری دارند تمایل به چالش یادگیری زبان دارند.
یادگیری زبان موارد نا مشخص زیادی دارد؛ دانشجویان روزانه با لغات جدید روبه رو می‌شوند و برای هر دستور گرامری اغلب یک استثنا یا فعل بی‌قاعده‌ای وجود دارد. تا وقتی بتوان مانند افراد بومی صحبت کرد، همه روزه با مباحث مبهمی روبه رو خواهید شد.
نوعی از زبان آموزان وجود دارند که وقتی با یک واژه جدید روبه رو می‌شوند به جای حدس زدن معنی، از متن به دنبال معنی آن در فرهنگ لغت می‌گردند و این افراد ممکن است در کلاس استرس داشته باشند. در‌نهایت ممکن است مطالعات زبانی خود را از یک چرخه باطل و بیهوده خارج کنند. این کار سختی است ولی تمرینات کوچک و مستمر کمک کننده خواهند بود. یک آهنگ یا یک متن به زبان هدف بیابید و سعی کنید اصل کلام و محتوا را دریابید٬ حتی اگر لغات را نشناسید.
یک روش واحد
برخی زبان آموزان با روش گوش دادن و تکرار کردن در کارگاه زبان یا با پادکست‌ها راحت هستند. برخی به کتاب‌های دستور‌زبان نیاز دارند تا زبان خارجی را درک کنند. هر یک از این رویکردها خوب است ولی تکیه بر یک روش اشتباه است.
زبان آموزانی که از روش‌های مختلف استفاده می‌کنند، مهارت‌های مختلف را تمرین و مفاهیم را به روش های مختلف درک می کنند. علاوه بر این تنوع روش از گیر افتادن افراد در روند یادگیری خسته کننده جلوگیری می کند.
هنگام انتخاب یک کلاس، زبان آموزان باید به دنبال دوره ای باشند که چهار مهارت زبان (خواندن، نوشتن، گوش دادن و مکالمه) را در بر می‌گیرد. در روش خودآموز برای یادگیری زبان با خواندن کتاب، از دروس شنیداری و اپ‌های یادگیری زبان نیز استفاده کنید.
ترس
مهم نیست شخص چقدر خوب می‌تواند به زبان خارجی بنویسد، فعل صرف کند یا یک تست لغت را بگذراند. برای یادگیری، پیشرفت و استفاده درست از زبان هدف باید صحبت کنیم.
این مرحله‌ای ایست که زبان‌آموزان اغلب آرام می‌شوند و حس خجالت یا نا امنی همه سخت کوشی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در فرهنگ‌های شرقی که حفظ چهره یک ارزش اجتماعی مهم است، مدرسان EFL اصولا شکایت می‌کنند که زبان آموزان علی‌رغم سالها مطالعه زبان انگلیسی نمی توانند صحبت کنند. آنها می ترسند دستور زبان اشتباهی به کار‌ببرند یا لغات را غلط تلفظ کنند که باعث خجالتشان بشود.
موضوع مهم این است که این اشتباهات به زبان آموزان کمک می‌کند تا محدودیت‌های زبانی خود را ببینند و اشتباهاتشان را قبل از اینکه در ذهنشان نهادینه شود اصلاح کنند. زبان اموزانی که صحبت می‌کنند به زودی پیشرفت می کنند.
